De mens wikt en God beschikt.

Donna heeft vandaag haar kittens verloren.

1 oktober 2004

Vanmorgen stond ik vroeg naast mijn bed om te gaan werken. Donna hoorde mij en sprong gelijk luid mauwend op bed. Haar zoon Simon moest komen, Donna was van streek.

Ze bleef maar aan de gang, ik had er een slecht gevoel bij! Martin had Donna op de kattenkamer gelaten, hier is het altijd lekker warm en er zijn genoeg hoekjes om je te verstoppen.

Vanmiddag kwam ik thuis en Donna riep me al vanaf de kattenkamer. Ik ben gelijk naar haar toe gegaan.

Ik vond Donna met een kitten, ze was bevallen. Later vond ik in de krabpaal nog een kitten, een lapjes poesje.

De dierenarts heeft gevoeld of Donna nog meet kittens bij haar droeg, maar volgens haar komt er niks meer.

Het zwart/witte ventje is een week te vroeg geboren, ik probeer hem een flesje te geven, maar als hij die niet wil of kan, dan laat ik de natuur zijn gang gaan.

Ik kan ook voor sonde voeding kiezen, maar als je daar aan begint, moet je wel zeker weten dat je het volhoud. Sonde voeding houd in, elke 2 uur voeden de eerste 2 weken, daarna minder, of als het kleintje zelf gaat drinken. maar daarna zullen we hem moeten flessen, Donna zal tegen die tijd geen melk meer hebben, ik voel nu ook geen melkpakketten.

We hebben weer pech, het leven van een kattenfokker gaat niet over rozen!

Een paar uur later!

Donna heeft nog een kitten gekregen, dit kind is dood geboren.

Donna is al even gaan eten, verder is ze trots op haar kindje, arme meid, het zal maar voor even zijn.

Het ventje drinkt wel iets uit de fles, maar hij haalt het niet ben ik bang, hij is te prematuur!

Het is avond.

Het dappere kind van Donna is zo juist over de regenboogbrug gegaan, hopelijk komen de Bosliefjes die hem zijn voorgegaan hem ophalen.

Ga nou maar klein manneke,

de wereld is te koud voor jou

Ga nou maar klein manneke,

de wereld is te groot voor jou

Ga nou maar, snel over de brug,

ga nou maar, we zien je nog eens terug..........

Dag lieverd, je mama en wij waren trots op jou...................

Een paar dagen later.

Onze Donna is weer helemaal haarzelf, draaft weer door het huis en is weer echt de moeder van Simon. Hij is de grote winnaar uit deze ellende, hij heeft z'n moedertje weer terug, die al haar liefde nu aan hem geeft.

Vandaag kreeg ik een mooi gedichtje, ik wil het graag delen:

'Wij hadden ze en ze zijn heengetogen,
wij minden ze en ze zijn weggevlogen.
Naar wie? Naar God,die ze zo gaarne zag,
het is God alleen die ze hebben mag.'
 

Dank je Jo!

28 september 2004

Vandaag heb ik een vrije dag, het is nog lekker weer buiten!!! Zelf ga ik genieten van de tuin, effe rigoureus snoeien!

Donna kan ook nog wel naar buiten, ze vindt het heerlijk. Samen met haar familie is het goed toeven in de ren. De hele winter zal ze binnen moeten wonen, eerst met haar kittens en daarna voor haarzelf.

Donna zal niet zo'n dikke vacht maken dit jaar en daarom mag ze straks pas weer in het voorjaar naar de ren, dus nu nog even genieten nu het weer het nog toe laat.)

26 september 2004

Donna is zwanger en dat is aan alles te merken, elke kat moet gewassen worden, van onze Linda die de intimiteit niet gewend is maar zichtbaar geniet tot aan onze Hare majesteit Belle die haar oortjes niet laat wassen door een andere kat, stel je voor zeg:-) Zelfs ik wordt elke morgen gewekt met een heel lief zacht likje over mijn oogleden heen!

Donna zwangert goed, de eerste weken had ik mijn zorgen om haar, Donna viel namelijk 1 hele kilo af en wilde niet eten. Na een bezoekje aan de dierenarts die haar laxeermiddel voorschreef knapte ons meisje ziender ogen op. Ze begon te eten en te groeien! Nu kan ik de keuken niet in lopen of Donna staat achter me, ze is gek op de nieuwe Gourmet Gold blikjes, je lacht je slap, Provencalse kip, Ragout van Lam, een stoofpotje van Rund, en mijn favoriet hahahaha Konijn in worteltjessaus, het moet niet gekker worden, maar Donna is het waard, zij draagt onze Bosliefjes!!!! En misschien zit er wel een mooi meisje voor mij in haar buikje:-)

Sinds een tijdje kan ik de kittens goed voelen in haar buikje, ik moet regelmatig voelen van haar, niks menselijks is haar vreemd. Haar tepels zijn groot aan het worden, ik tel er maar 6, ik kan wel verder tellen hoor, maar op Donna der lichaampje vind ik maar 6 tepels, ach we zullen wel zien.

Met haar vorige nestje had ze maar 3 tepels die melk gaven, die lummeltjes zijn ook groot geworden, het levende bewijs loopt hier door ons huis, onze Simon, onze mega knuffelbeer!!!

En nu maar wachten, nog 2 weken te gaan zucht.....................